Tata jest równie ważny jak mama

9:30 jak co dzień.
K. wychodzi do pracy.
Codziennie nie chce.
Ale musi.
Codziennie ta sama scenka.
Natasza staje przy nim i woła "tata! tata!"
K. codziennie tłumaczy: "Kochanie, muszę iść do pracy, zarobić na Was pieniążki"
Daje jej całusa w czoło.
Machają sobie, a Natasza mimo woli robi podkówkę i zaczyna płakać.
Poprzedni miesiąc zwolnienia K. tak ich do siebie zbliżył.
Dziecko może z pozoru nie czuje jak ważny jest tatuś.
Jest mama, do niej zawsze idzie.
Ale tatuś u nas ma być.
Nie zliczę ile razy dziennie słyszę "tata"
Jak jedzie motor, samochód.
Jak sąsiad trzaska drzwiami.
Jak otwieram alkon.
Jak wracamy ze spaceru o 15, a Natasza zaczyna tańcować w wózku i krzyczeć radośnie "tata" z myślą,
że on już na nas czeka.
Natasza nie rozumie czasu.
Mi się serce kraje jak wchodzi do domu i idzie do pokoju w ubraniu. I szuka.
Rozkłada rączki i mówi :"tata" cichym głosem, "nie ma!"
"mówiłam Ci, że taty jeszcze nie ma"
Nie smuci się.
Ale za jakiś czas coś szczęknie, stuknie i ona znowu myśli, że to on.
Nawet nie wiecie jak ciesze się, że mogę tą miłość do ojca przeżyć chociąż patrząc na miłość mojego dziecka do jej ojca.

Idziemy razem na spacerze. We troje.
Natasza wygląda z wózka.
To na jedno, to na drugie.
I buja się szczęśliwa mówiąc "mama, tata, tata, mama, mata!"
a my tylko patrzymy po sobie z uśmiechem i wzruszeniem.

Nasze dziecko, to chyba najpiękniejsza rzecz na świecie jaka mogła nas spotkać.

 ****************************************************

ps. Natasza dzisiaj przeszła 30 schodów! bez trzymania!!!!

Sama.

Samiusieńka!!

a mi przy każdym stopniu miękły nogi i rosło serce!

Wiecie, że już 19-sty miesiąc będzie za 4 dni? Kiedy minął miesiąc?...