Odstawiamy.

Tak.
Ten moment musiał kiedyś nadejść.
21 miesięcy karmienia.
Chyba dużo?
;)

zależy od punktu widzenia.

Decyzje podjęłam spontanicznie, trochę przez 8 h poza domem codziennie.
Stwierdziłam, że jeżeli Natasza potrafi cały dzień obejść się bez piersi i ładnie zasypia w nocy jak mnie nie ma, to znak, że pierś już nie jest niezbędna jej do życia.

Kiedy znów zaczęłam być w domu(od wtorku) karmiłam ją już tylko rano po wstaniu i na noc.
Wczoraj udało mi się pierwszy raz uśpić ją bez piersi na drzemkę.
Nie obeszło się jednak bez płaczu, ciągnięcia bluzki i wywalaniu smoczka, odpychania rękami.
Nie trwało to jednak długo i płacz był raczej wymuszający, a nie rozpaczliwy.
Zasnęła na rękach.
Dzisiaj na drzemkę też usypiałam, ale już przytulając ją do cyca na leżąco u nas w łóżku.
BEZ SMOKA!
Przykleiła policzek do cycusia i zasnęła, słuchając mojego mruczenia kołysanki.
Spała normalnie i tyle samo czasowo.
ok.1,5 h.

Co jej mówię?
Prawdę, że mleczka już nie ma i będzie dopiero w nocy.
Cycuś jest pusty.(wiadomo, że jest tam mleko-chociaż o połowę mniej- ale tego już nie pokazuję).
Natka rozumie, ale i tak jest jej przykro.
Popłakuje troszkę, zaborczo wciska rękę w dekolt, wyciąga pierś.
Ale nie pcha się z ustami.
Bawi się jedną rączką sutkiem, głaszcze, dotyka, zbiera palcami, a drugą przykłada sobie do oczka,
myzia sobie rzęsy sutkiem i przytula do policzka.

Gorzej chyba ja to przechodzę.
Jest mi jakoś tak pusto.
Karmie rano i na noc, ale czuje się jak bym nie miała piersi.
W ogóle ich nie czuję.
Muszę sprawdzać czy są.
Dziwne uczucie.

Wiem jednak, że to jest po prostu przyzwyczajenie.
Mamy, które chcecie przestać karmić- musicie popatrzeć na dziecko, które już nie jest niemowlakiem,
że ono już tak naprawdę tj piersi nie potrzebuje.
Nie potrzebuje mleka, bo je jako 2 latek prawie, wszystko inne gdzie mleko jest.
Ono po prostu jest przyzwyczajone do takiej pieszczony.
To jest tylko czysta przyjemność.
Niestety kondycja piersi, a przyjemność z przytulania to dwie różne sprawy.
Widzę jak zmęczone sutki, przymarszczone lekko.
Widzę już nie tą formę i wiem, że ona nigdy nie wróci.
Ja miałam rozmiar A. W ciąży i pierwsze miesiące życia Natki miałam rozmiar D.
Więc niech nikt mi nie wmawia, że piersi nie zmienią swojej formy i postaci.
Zmienią, nie skurczą sie wspaniałomyślnie i nie wrócą do rozmiaru sprzed ciąży.
Ale każda mama powinna być tego świadoma.
Chyba, że biust urósł nieznacznie.
Wtedy zapewne nie będzie wielkiej róznicy.
Mój na razie jest już rozmiarem B, ale nie jest jakoś mocno wyciągnięty.
Zobaczę, co się stanie jak mleko faktycznie zaniknie.

Chcę przestać karmić.
Swoje wykarmiłam.
Działałam wielu ludziom na przekór i swoje świadectwo karmienia piersią mam wpisane w ciało.
Jestem w jakiś sposób dumna, że potrafiłam tyle(i mogłabym dalej) i przeszłam różne przeprawy z mlekiem.
Cieszę się, że Natasza na razie próbuje się dostosować do nowej sytuacji.
Nie chcę przestać karmić nagle.
Uważam, że należy jej się stopniowe odstawiania.
Serce by pękło i jej i mi gdyby tak się stało.
Mleko też stopniowo, mając mniejsze pobudzenie, będzie produkowane w odpowiednich ilościach.

Jedyne co powoduje u mnie płacz... to to, że mam już duże dziecko.
Nie mogę się z tym pogodzić.
Wczoraj oglądaliśmy zdjęcia skacząc po miesiącach życia Natki i nie potrafimy ogarnąć tej zmiany.
Patrzyliśmy z K. nie dowierzając, że to się dzieje naprawdę.

Popatrzcie na swoje dziecko.... i powiedzcie: "To się dzieje naprawdę".
Zobaczcie jakie to będzie... niedoogarnięcia myślą.

Mamy na takim etapie jak ja lub te, które już wcześniej przestały karmić:
Jakie macie dziś refleksje na temat Waszego karmienia, patrząc na nie z perspektywy czasu?