Przewrażliwona czy dbająca?

Chyba jednak jestem matka trochę przewrażliwioną.
Może jednak za bardzo się przejmuje?
Kurde, ale właściwie to ja pozwalam dziecku na bardzo wiele, tylko w granicach rozsądku, ale na palcach jednej reki zliczę razy, kiedy nie udało mi się dobiec w odpowiedniej chwili i uratować dziecka przed upadkiem/ zderzeniem/ kraksą/itp.i jeszcze zostaną ze dwa palce..

Na placach zabaw jestem świadkiem różnych rzeczy.
I wiem, że się różnie wychowuje dzieci, że się gada z koleżanką, a że się ma trójkę dzieci to już tak człowiek nie uważa..
Jednak dzisiaj mnie to trochę zasmuciło.
Szwendałyśmy się z Taszką po osiedlu i weszłyśmy na plac zabaw.
Widzę jakieś dwie kobiety siedzą z maluszkiem na kolanach i dwójka dzieci, jedno 14 miesięcy(jak się dowiedziałam) drugie starsze trochę może 3 lata? 4?
Myślę, fajnie, może się dzidzia zainteresuje.
Idziemy na ślizgawkę, przywitałam się, patrze leci ta mała dziewczynka. Biegnie prawie.
Tylko nie po chodniku a zbacza w trawnik, ktory nie jest ładny, wszędzie sterczą kujące niedobitki traw i reszta to ziemia.
Matka dziecka widzi.
Nic. Siedzi. Nawet nie krzyknie "uważaj".
I oczywiście tak jak myślałam dziecko się przewróciło w te kujące krzaczorki.
Ja "instynkt ratowania młodych" biegiem rzuciłam się do dziecka, podniosłam, wzięłam na ręce i jej tłumacze co się stało.
Dopiero w połowie drogi podałam ją zszokowanej matce, ale kurde, nie mogłam patrzeć jak to dziecko może jeszcze miało by się samo podnieść ? trochę to dla mnie nienaturalne wychowanie.. tym bardziej, że mała jeszcze kiepsko chodzi.
Podziękowała, za chwile mała latała już znowu.
Zostałąm obsypana komplementem za piękną córkę, i pani wróciły do dyskusji.
Nie mogły się jednak nadziwić, że moje takie grzeczne(tylko jak widzi inne szalejące dzieci), i że tak ciągle z nią i koło niej, i tłumacze...
Ok.
Może nie lubi gadać do dzieci.
Ogólnie to dziewczynka wywaliła się jeszcze 2 razy.
Zdarłą kolana na dobre, nie przeszkadzało jej to jednak(chyba weteranka) ojciec bardziej ogarnięty (przyszedł w międzyczasie) i chodził za dzieckiem tak jak ja.

Dziewczynka za to bardzo dużo mówiła, konkretne słowa, aż igła zazdrości mnie ukuła w żołądek:)


Dla mnie takie "nie ratowanie" dziecka jest nie zrozumiałe.
Ok
tez czasem nie zauważę, że pcha piasek do buzi(trudno), albo próbuje zjeść kwiatek(no trudno) ale w zyciu jeszcze mi się inaczej niż na pupę czy na rączki delikatnie nie wywaliła.
Zawsze widzę, zawsze wiem, że może się to zdarzyć, zawsze zdążę zareagować.
Ostatnio złapałam ją na milimetr przed wózkiem w króry za***ałaby (dosłownie ) tyłem głowy wypadając z piaskownicy.
Aż mi serce w gardle stanęło.
Ale czuwam, nawet jak daje jej wolną drogę to i tak jestem tuż za nią, bo wiem, że wszystko może się wydarzyć.
AAA jeszcze!
Dziewczynka dzisiaj dzięki mnie(ta sama co wyżej) nie spadła z ławki.
Odpowiednio krzyknęłam "uwaga na dziecko!" i matka zdążyłą ją złapać.

Każda matka powinna mieć taki refleks.

Nataszy bardzo podoba się stawanie w krzesełku do karmienia, albo dzisiaj opanowałą stawanie na siodełku rowerka.
Stanie i nawołuje nas żebyśmy zobaczyli i cieszy się i bije sobie brawo.
Oczywiście za każdym razem tłumaczyłam, że to nie jest dobre i brawo bić nie będziemy, ale ona dalej włazi;/
rowerek chyba zostanie wywieziony do garażu.

Moja mama była zawsze przewrażliwiona.
Zawsze przesadnie ostrożna.
Ja nie jestem przesadna.
Pozwalam się jej wywalić na ręce czy dupsko, niech wie co to jest "bam" naprawdę, ale na więcej.. to ja pozwolić nie mogę.
Mama nadzieję, że też jesteście takie ostrożne jak ja i nie wyjdę tu zaraz na wariata co nie pozwala dziecku kolana do krwi zedrzeć.