Totalny brak szacunku.

Nie mogę wobec tego przejść do porządku dziennego.
Codziennie o tym myślę i codziennie analizuje.
Codziennie też mi przykro.

To nie ważne, że byłam chora.
To nie ważne, że w chacie był syf niemiłosierny przed godziną zero w niedziele, kiedy to miały odbyć się urodziny dzidzi.
Cholera już z tym, że ja zostałam zlekceważona i poniżona.
W nosie mam to, że trzęsłam się jak osika i płakałam jak wierzba.

Ale do cholery, to BYŁ DZIEŃ NATASZY!
I nie wybaczę tego, że ktoś go doszczętnie zniszczył przez kompletny brak poszanowania czyjegoś zdania.

Urodziny wypadły po prostu potwornie.
Najgorsze urodziny jakie w życiu przeżyłam.
Dzięki bogu, że dziecko było nieświadome i mam nadzieję, że tego nie zapamięta.

Nasze relacje z niedoszłą teściową są różne.
Relacje między mną a babcią K. też.

Nie chcę się tu roztrząsać nad sytuacją i nikogo oczerniać.
Ale!

Czy w Waszym domu panują Wasze zasady i czy przestrzegacie ich bezwzględnie?
Czy przychodzi ktoś i rządzi się jak by był u siebie, nie akceptując a wręcz taranując zasady jakie próbujecie utrzymywać?!

Nie toleruje tego, że ktoś wchodzi do mnie w butach do pomieszczenia gdzie bawi się dziecko. ok.
Nie chcę, żeby dziecko latało na bosaka i dotykało palcami, a później zjadało tego co ktoś przyniósł z dworu, wiec na szczęście większość osób ściąga u mnie buty widząc, że nie puszcze go dalej niż stoi. (tak, Kuba by powiedział..bla bla.. ze gość powinien robić co chce... no nie zgodze się, u mnie zawsze się buty zdejmowało i nie wyobrażam sobie wparować komuś do pokoju w butach).

Nie toleruje wizyt niezapowiedzianych.
Nienawidzę wizyt niezapowiedzianych i nie jestem miła kiedy takowa wizyta sie wydarza, wręcz niechcęć moją widać już od słów usłyszanych w domofonie.

Mamy swój rytm dnia. Jeżeli ktoś nie jest w stanie zadzwonić, że będzie, a nie jest to sprawa: śmierci/wypadku/rany/złamanego serca/ciąży, niech nawet nie myśli, żeby się u mnie zjawiać.
Chociaż 20 min przed przyjazdem należy do mnie zadzwonić, żeby się dowiedzieć czy przypadkiem nie pocałuje się klamki(po co marnować swój czas i swoje nerwy?)

Jestem okropna, wręcz obrzydliwa kiedy ktoś wpierdziela mi się z wizytą w porze spania mojego dziecka.
Pół biedy jak już śpi, ale na litość boską! Czy Ty byłabyś zadowolona, jak toś by Ci zadzwonił wtedy kiedy dziecko Twe kapryśne, pozwoliło się wreszcie położyć i czekasz na chwilę wytchnienia, kiedy to będziesz robić 150 innych rzeczy, których byś zrobić z dzieckiem nie mogła i zrobisz je wszystkie w planowym czasie snu równym 1,5 godziny?!

Nie toleruje PRZEDprzyjść. Jeżeli umówiona jestem na godzinę 18:30 to znaczy ze spodziewam się kogoś o 18:30 a nie wcześniej.
Jeżeli ktoś mi mówi przyjdę w takim razie wtedy kiedy będę mógł, to znaczy, że jak umawialiśmy się na 16 przyjdzie po 16 o byle której godzinie, albo w innym terminie, co oczywiście skonsultuje to ze mną telefonicznie, inaczej nie zostanie wpuszczony do mojego domu lub zostanie z niego wyproszony.

Nie toleruje wizyt nocnych.
Nie pozwalam przyjeżdżać do nas w czasie nocnego zasypiania dziecko o 21, ponieważ to jest pora spania i nie chce, chodzić jak zombie następnego dnia przez to, że dziecko nie chciało zasnąć do 24.
Ja też mam jakieś swoje życie prywatne i nie lubię niezapowiedzianych wizyt, bo co by było gdyby ktoś wparował do nas bez pukania w trakcie uprawiania miłości i to żeby było bardziej spektakularnie, powiedzmy francuskiej?! 

Nie toleruje hasła :"SAMI SWOI" jeżeli nie mam nawet gdzie posadzić samego-swojego, nie mam w czym mu zagrzać herbaty, ani w czym jej podać, ani nie jestem przygotowana wizualnie chociaż w minimalnym stopniu dobrego smaku (czyt. ubrana w dresy i związanym kucykiem tłustych włosów).

Nie toleruje chamstwa.
Nie toleruje innych rządów niż moje w moim domu.
Nikt mi nie będzie mówił, czy jemu przeszkadza bałagan czy nie.
Nikt mi nie będzie wymyślał, że mam porąbane zasady.
Nikt mi nie będzie mówił czy są one dobre czy nie.
Są moje i ja ich przestrzegam jak największego skarbu.
Nie ma dominacji nade mną w moim domu.
Jeżeli się komuś nie podobają moje zasady, może do mnie nie przychodzić.

I jeżeli ktoś wchodząc mówi :" Ja tu nie jestem chyba mile widziany, bo co przyjdę to jest problem"
TO ZNACZY, ŻE JEST PROBLEM, BO NIE STOSUJESZ SIĘ DO KTÓREJŚ Z ZASAD PODANYCH POWYŻEJ I NIE OCZEKUJ, ŻE KOLEJNY RAZ BĘDĘ TO ZNOSIĆ MIMO, ŻE OSTRZEŻENI ZOSTAŁO WYDANE JUŻ DAWNO.

Nie mogę pojąc, że ktoś może kogoś tak nie szanować, zwymyślać od "wieśniaczek" i od "pań z "wielkiego miasta"" i zmieszać z błotem osobę, która po prostu pilnuje, żeby jej życie było poukładane i nie było w nim niepotrzebnych problemów z organizacją.


Przepraszam, że post mało przyjemny, ale chcę zaznaczyć, że każdy zasługuje na to jak chce żyć jakimi drogami się kierować i jakie zasady wyznawać, a my powinniśmy to po prostu uszanować, ponieważ również chcemy żeby inni szanowali zasady jakimi my kierujemy się w naszym życiu.

Dziękuję, że mogę tu wylać swoje emocje. Mam nadzieję, że opisany dziś temat nie powróci już jakos koszmar senny w mojej głowie.


*
Jutro albo 3 maja, zapraszam na post poświęcony pięknym emocjom i na "spotkanie" z Jasperem Juulem, niech nas trochę z terapeutyzuje poprzez moją głowę i moje przemyślenia.