Zabawki tylko właściciela?

Codziennie jak wychodzę na dwór zastanawiam się co mam robić jak dziecko będzie chciało wziąć zabawkę innego dziecka.
Zawsze wychodzę z Natką i jakąś zabawką.
Niestety zawsze zabawki innych dzieci są ciekawsze;)
Pozwalam jej dotknąć zabawkę, ale o tym, czy będzie mogła się pobawić decyduje wzrok rodzica dziecka od zabawki.
Zauważyłam, że większość rodziców mówi zdanie:"nie rusz kochanie to nie twoje".
Więc i ja Natce mówi, że "nie rusz to chłopca", chociaż w duchu myślę, "skoro wzieli to na dwór to chyba są świadomi, że to zainteresuje też obce dzieci.
Ja pozwalam brać nasze zabawki.
Uczę tym Nataszę dzielenia się z innymi swoimi zabawkami.
Ona się godzi, ale w zamian chce zabawkę tego dziecka.
Czasem nawet nie zauważy, że ktoś się bawi jej kogucikiem.
Sporadycznie nie chciała się podzielić.
Niesmak we mnie budzą dzieci, które odpychają Nataszę, mówiąc, że coś jest ich.
Wczoraj miałyśmy taką sytuację.
Dziewczynka siedziała na huśtawce i mówiła, że "ty nie!" że Natasza nie może się huśtać.
Dziecko moje się rozpłakało. W końcu z drugiej huśtawki zeszła starsza dziewczyna i ustąpiła miejsca dzidzi.
póżniej ta sama dziewczynka, wyganiała ją z drabinek... mówiąc, że są jej..;/
albo że Natasza ma nie iść tam gdzie chce, bo ona jej zakazuje ręką.
Śmiałam się, i zlewałam dziewczynkę, ale jaka ona była samolubna!
Ja wiem, że jest etap "moja" ale plac zabaw nie jest jej.
Nie wiem dlaczego taki fajny tatuś potrafi tylko powiedzieć :"nie mów tak ".
Dzieci od maleńkości powinny się dzielić, zaczynają się dzielić ze swojego talerza, Natasza nie karmi już tylko nas, ale i Jess i babcie.
Był innym razem na placu zabaw chłopiec, który wszystkie zabawki innych dzieci od razu zabierał, ale jak tylko podeszłaś do jego zabawki to od razu przybiegał i wydzierał z ręki.
Nie podoba mi się takie coś.
Z oddaniem czyjejś zabawki rozumiem, fajna, takiej w domu nie ma, chętnie by się ją zabrało. Ale z pozwalaniem na pobawienie się?
Jak rodzic mówi, "masz swoje i baw się swoimi" a inny nie usłyszał i przyjdzie a jego dziecko weźmie "zabawkę zakazaną dla innych dzieci" to ten maluch nie jest głupi, będzie bronił swego!
Rozumiem kogoś jeżeli powie, że on się boi o zarazki.
Ja też, spoko.
Najbardziej się uśmialiśmy jak byliśmy na placu z K. Natasza jedzie na zjeżdżalni, a obok mnie stoi chłopiec i gryzie hula-hop.
Ja instynktowna matka mówię do niego bez zastanowienia:"kochany, ale tego się nie je" (chłopiec pół roku starszy od Nataszy) i nagle nad głową słyszę jakiegoś faceta :"spokojnie, my to kółko niedawno kupiliśmy".
Nogi mi się ugięły.
Popatrzyliśmy z K. po sobie.
Później okazało się, że ten Pan to nie jego ojciec, tylko ojciec jakiejś dziewczynki, czyli to kółko nie tego chłopca co je gryzł tylko zapożyczone.
No tak, ale przecież nie dawno kupione!
:D jak wyszliśy z placu to leliśmy z K. całą drogę:D
Błagam!
Fajnie! rozumiem ze w sklepie to je sterylizują:D

Zarazki zarazkami ale rozsądek w jedną i drugą stronę musimy mieć.
Jak dziecko pójdzie do przedszkola to wszystkie zabawki, będą zmaczane i co nie będzie się bawić? bo nie jego? bo zarazki? albo upatrzy sobie samochód i powie, że to jego i zacznie wydzierać dzieciom z rąk? i takie dzieci miałam na praktykach.
Uczmy dzieci dzielić się zabawkami.
Kredą.
Kocykiem.
Jedzeniem(tutaj często mama proponuje a jej dziecko patrzy i zdaje się mówić:"jak to?! moje chrupki rozdajesz?!")

Niech nie rosną nam samoluby.

ps. Mama nie zdała prawka. Wymusiłabym pierwszeństwo i mnie zahamował. A wszystko tak pięknie mi szło. No cóż następny termin gdzieś w listopadzie. Czeka się teraz masakrycznie długo.
Ale jak ktoś trafi w Poznaniu na egzaminatora, Pana Hieronima to niech się cieszy! Cudowny człowiek! Chciałabym trafić na niego jeszcze raz.