Cudowne zaskoczenie

Usiadła z nią jak co dzień do nocnego usypiania.
 Natasza napiła się trochę mleka z butelki.
Oddała ją i poprosiła o podniesienie koszulki.
Wyjęła sobie pierś.
"A jednak, cały dzień abstynencji cycusiowej i spragniona go jak co noc opróżni go"
Pomyślała.
Jakież była jej zdziwienie, kiedy córka złapała pierś ręką i przytuliła sobie do twarzy.
Nie spróbowała mleka.
Matka nie musiała nic mówić.
Przytułiła jeden, posłuchała kołysanki,  przytuliła drugi.
Pierwszy,  drugi, pierwszy drugi.
Z błogim uśmiechem.
Z takim uśmiechem, że aż serce pęka ze wzruszenia.
Uśmiech miłości.
Matka zapytała czy chce się położyć, bo poprzedniej nocy zasnęły wyjątkowo na leżąco.
Natasza pokiwała głową.
Matka położyła się z nią, dała pierś, a ona znów się tylko przytuliła,
podłożyła ją sobie pod policzek i chwilę bawiła się drugą słuchając kołysanki.
Nie chciała smoczka, nic.
Kiedy matka przestała nucić, odwróciła się do niej całkowicie na bok,
wolną ręką złapała cycusia w dłoń i położyła na dłoni i na nim główkę.
Z uśmiechem.
Świadomy, przepięknym uśmiechem.
Uśmiechem miłości.
I zasnęła.
A matce pociekły łzy.
Łzy wzruszenia.
Poczuła w swojej niespełna 2 letniej córce, taką dojrzałość i taką dumę.
I cieszyła się.
Cieszyła się, że dziecko i matka były przygotowane, na to, na tą idealną chwilę.
I nie wierzyła, że ta chwila była prawdziwa,
wciąż nie może uwierzyć.
Ile rozumu, ile mądrości jest w tej małej głowie.
Ile miłości.
I łzy lecą jedna za drugą teraz, kiedy matka przelewa te słowa i puszcza je na wieki w świat. 

Boże Dziękuję.