do dup

Taki dzień jak dziś musi kiedyś nadejść.
Pogoda do dupy(pada all day!)
Pobudka do dupy(6:00!!!)
Jazdy do dupy(14-16 h a ja jeździłam dziś jak bym pierwszy raz wsiadła do "elki")
Autobusy do dupy! (na jazdy spóźniona 25min! do domu spóźniona 20 min)
Siły do dupy(brak, wyczerpanie, wypalenie matczyne, obowiązkowe i jakiekolwiek jeszcze)
Obiad zepsuty trochę humorzaście(nie wiedziałam, że K. nie lubi makaronu z truskawkami i śmietaną- a myślałam, że chociaż nim poprawie sobie humor)
Nieudana próba przespania się(nawet w łóżeczku dziecka!)
Wyjące, zawodzące, nicniepodobającesię dziecko.(o losie!)
Marudzący K.
Brak sił na porządki w domu, które i tak należało poczynić.
Pierwszy raz od wielu, wielu dni jestem tak zmęczona fizycznie.(stopy odpadają, kręgosłup pęka)
Pierwszy prawdziwy raz jestem wypalona w zawodzie Matki.
Dziś myślałam tylko o tym, żeby dziecko dało nam już święty spokój.
Nie mam swojej przestrzeni.

Czytam "Macierzyństwo non-fiction" i totalnie zgadzam się z każdym słowem autorki.
Zastanawiam się dlaczego ja nie wydałam takiej książki- mam wrażenie, że czytam to co spisuje na blogu czy wcześniej wynarzekałam na flogu.
Polecam dla sfrustrowanych matek i matek które nie do końca odnalazły się w roli mamy albo takich, które chcą się dowartościować, że nie tylko one szaleją i nie ogarniają.
Książka rozbawiająca w w swojej prawdziwości.
Takie jest dla mnie macierzyństwo. Idealnie tak się czuje jak autorka.
Chyba nawet mamy dzieci w tym samym wieku:)


Wkurza mnie, że Natasza zaczyna wymuszać wszystko płaczem!
Wkurza mnie, że ciągle robi mi na złość- robi to co właśnie jej zabraniam i śmieje się perfidnie zalotnie.
Wkurza mnie, że muszę się na nią drzeć.
Wkurza mnie, że nie potrafie sobie poradzić z własnymi emocjami.
Wkurza mnie, że to JA! muszę wstawać o 6 rano codziennie od kilku dni, śpiąc po 5 h..(nie potrafie tak żyć i stąd też to moje wkurwienie)

Dzisiaj nie lubię Nataszy i mam nadzieję ,że jutro będzie spokojniejsza i pogoda będzie bardziej sprzyjająca dobrym humorom.

Zazdroszczę Wam tych wszystkich słów dziecięcych.
Prawdziwych słów.
U nas coś nie rusza się pod tym kątem.
Owszem, doszły jakieś nowe słowa w języku Nataszy, ale ani Mama, ani Tata nie jest spersonalizowane.
Doszło nam :
"dam"(że Natasza da mi coś)

Wszystko pokazuje, wszystko wie co się do niej mówi, idzie do TATY (do mamy gorzej)
Ale powiedzieć nie chce. Nie pokazuje na Tatę i nie mówi "tata" ani na mnie.
Pokazuje tylko
"tam"
"ta"
"dam"
"da"(to my mamy dać)
 Nie mówi "dzidzia" na dziecko, ani "au" na psa tylko popiskuję i pokazuje palcem jak idzie któreś z nich.
No i liście są bardzo interesujące.

Ale, żeby się nie smucić i nie jeździć po tym czego Naluś nie umie, powiem Wam, że przeszliśmy do kolejnego etapu łóżeczkowania:

K. wczoraj wyjął dwa szczebelki i nauczył Natkę wychodzić i wchodzić do łóżeczka.
Wczoraj się trochę buntowała stąd ta czerwona mina, ale dzisiaj już wchodzenie i wychodzenie jeszcze jak mama zmieniała pościel! ohohooo!! toż to szaleństwo.

I u nas zagościły truskawki.
Ten mały zbój jadł je pod dwiema postaciami:

idę się jakoś wyluzować, bo aż kipi ze mnie jeszcze chociaż z sił opadam.

Ps. Jutro postaram się nadrobić komentowanie, a post o relaktacji muszę przełożyć, bo nie mam siły napisać.