Rok

Ta data nigdy nie wyleci mi z głowy.
Godzina 21:55 zawsze będzie najważniejszą godziną w moim życiu.
Jest 10:23- dokładnie rok temu o tej porze zwijałam się z bólu, brałam najwięcej oddechów w swoim życiu,
miałam chyba 2 cm rozwarcia..
O tej porze po całej nieprzespanej nocy skórczowej, chodzeniu po pokoju w tą i spowrotem, skakaniu na piłce, coraz bardziej bezsilna czekałam..
Nie wiedziałam wtedy, że przyjdzie mi poczekać jeszcze 11 h do rozwiązania..
jeszcze 11 h coraz gorszego bólu...
ale kiedy wreszcie mogłam przestać wymiotować, przeklinać, odczuwać bólu, wbijać paznokcie w biedą rękę K., krzyczeć na niego żeby się zamknął i przestał kazać mi oddychać i kiedy w końcu mogłam przeć.
Wszystko minęło.
Chciałam już, natychmiast zobaczyć to znajome tylko w mojej wyobraźni i odczuwalne przez dotyk dziecko,
chciałam wreszcie rozwiążać zagadkę wyglądu, charakteru, oczu, noska, płaczu, barwy głosu przy płaczu,
i po 20 min się udało..

Nasz mały cud.
Stworzony na nasze podobieństwo przez niewyobrażalnie fascynująca naturę.
Coś tylko naszego.
Małe, jeszcze sine, jeszcze umyziane, nieporadne, nie wiedzące co się dzieje.
Położyli mi z pępowiną na piersi, a instynkt i węch istoty zaczął układać usta w dzióbek i szukać piersi.
Czułam wtedy spokój, wszyscy patrzyli w ciszy, Natasza nie płakała głośno, zakwiliła tylko i zaraz na piersiach się uspokoiła.
A ze mnie zeszło całe napięcie.
Poznałyśmy się.
Poznaliśmy się we trójkę po wszystkim jak zostawili nas na 2 h na karmienie.
Nie czułam nic, tylko spókoj i ciszę.

Nie wsponinam porodu dobrze, bo byłam zła, że nie mogłam poradzić sobie z bólem, ale to już jest zatarte wspomnienie. Wiem, że było, ale teraz już nie ma znaczenia.

Mam już Nataszę przy sobie ROK.
Najszybszy i najbardziej przełomowy rok w moim życiu i jej życiu.
Najważniejszy rok dla naszej trójki.
Każdy będzie ważny.
Ale ten był wyjątkowy.

Wiele sobie wyobrażałam w ciąży i marzyłam o tym żeby była taka i taka.
Wiele z moich marzeń się spełniło, widać psychika też wpływa na ukształtowanie dziecka.
Ale wspanialszej już chyba nie mogłam sobie wyobrazić.
Samodzielnej.
Zdecydowanej.
Rozumnej.
Sprawnej fizycznie.
Zaskakującej.
Pełnej radości życia.
Uśmiechniętej.
Kochającej.

Chciałabym żeby była taka zawsze.. ale nie wiem czy w naszym podłym kraju się to uda.

Karmie piersią już rok.
I nie chce na razie przestać.
Natasza kocha cycysie.
A ja kocham jak ona jest przy cycusiu.
I łzy mi ciekną.
I nie mogę uwierzyć, że to wszystko dzieje się naprawdę.
I nie mogę przeżyć, że to już.
I tak strasznie cieszę się, że ją mam.

Nataszo! Córko moja!

Zawsze bądź zadowolona..

Nigdy nie zaznaj złego

szczególnie od kogoś bliskiego.

Nigdy nie choruj wielce,

zawsze miej pełne miłości serce.

Nigdy nie zostawiaj w potrzebie, 

bądź dobra jak anioł w niebie.

Kochaj, szanuj, nie żałuj.

Myśl, podążaj, nie planuj.

Żyj radując się z rzeczy maleńkich, 

a życie obdaruje się czymś z wielkich.

Twa radość niech promienieje wkoło,

przechodzi na wszystkich na około.

i niech Twa dusza piękna

nigdy nie zazna co to udręka.

Mama

Cycuś zaraz po urodzeniu i przebraniu i oporządzeniu mamy.

Po 12 h od porodu:

Pół roku:

Rok:

Ps. Wczoraj nauczyła się pokazywać "tu tu tu sroczka" ale przy 2 paluszku już macha rączkami, że sroczka poleciała:)